Zgromadzenie Córek Najczystszego Serca NMP powstało w 1885 r. jako jedno z pierwszych bezhabitowych zgromadzeń na ziemiach polskich, założonych przez kapucyna O. Honorata Koźmińskiego przy współudziale M. Pauli Maleckiej. Należy do wielkiej rodziny franciszkańskiej, którą przepaja duch i ideały św. Franciszka z Asyżu. Patronką Zgromadzenia jest Najświętsza Maryja Panna – Jej Najczystsze Serce.

Sposób myślenia o. Honorata był bardzo nowatorski, jak na ówczesne czasy. Doskonale rozumiał, że w sytuacji likwidacji życia zakonnego w zaborze rosyjskim przez carat, należy zrobić wszystko, aby zatrzymać zgłaszających się kandydatów i kandydatki we wspólnotach życia ukrytego, które cechowało brak zewnętrznych oznak konsekracji, m.in. habitu. Stał się jednym z prekursorów tego rodzaju życia konsekrowanego w Kościele.

W Konstytucjach Zgromadzenia Córek Najczystszego Serca NMP czytamy: „Celem Zgromadzenia jest chwała Boża. Urzeczywistnia się ona przez całkowitą konsekrację Bogu w doskonałej miłości, wyrażającej się w pełnieniu trzech ślubów: posłuszeństwa, ubóstwa i czystości, w wiernym wypełnianiu Ustaw oraz w apostolskim oddziaływaniu. Działalność apostolska polega na pełnieniu zadań powierzonych Zgromadzeniu oraz na dawaniu przykładu wzorowego życia chrześcijańskiego obecnością wśród ludzi świeckich”.

Charyzmat zgromadzenia zakonnego określa wszystko to, co wyróżnia je spośród innych rodzin zakonnych, a więc naturę, cel i ducha  oraz specyficzny charakter apostolstwa.

Tak więc na charyzmat Sióstr Sercanek składają się:

1. duchowość franciszkańska (więcej)

2. kult Serca Maryi (więcej)

3. życie ukryte (więcej)

4. charakter apostolski, który który Siostry realizują przez świadectwo obecności, modlitwę i ofiarę oraz przez wypełnianie zadań w zakresie wychowania i nauczania młodego pokolenia w duchu chrześcijańskim i patriotycznym. (więcej)

Do szczegółowych zadań Zgromadzenia należą:

  • nauczanie i praca w szkołach podstawowych, średnich i wyższych:
  • wychowywanie dzieci i młodzieży  w przedszkolach, internatach i innych zakładach opiekuńczych;
  • katechizacja w szkołach, punktach katechetycznych;
  • opieka nad dziećmi w czasie nieobecności rodziców w świetlicach;
  • współpraca z biskupami i kapłanami w przygotowaniu nowych kard duchowieństwa i w wypełnianiu zadań duszpasterskich;
  • pełnienie uczynków miłości chrześcijańskiej wśród ludzi.